Bem-vindo a Brazil!

Eindelijk is het dan zover, de eerste blogpost van kayentineke.nl is een feit! Gisteren begon ons Latijns-Amerikaans avontuur. Omdat onze vlucht al om zeven uur vertrok moesten we al vroeg uit de veren. Maar goed, slapen lukte toch al niet zo goed vanwege de zenuwen.

We vlogen met Lufthansa naar Frankfurt en van Frankfurt met Condor naar Rio de Janeiro. De vlucht was erg vermoeiend, maar we hebben ons prima vermaakt met slapen, lezen en film kijken. Na de formaliteiten op het vliegveld waren we opgelucht dat we eindelijk naar ons hostel konden gaan. Daarvoor moesten we eerst een bus nemen en daarna een taxi. Omdat het avond was en de bussen door nogal verlaten en schimmige plekken reed voelden we ons nog niet helemaal op ons gemak. Vooral toen de taxi-chauffeur ons bij een dicht hek afzette, vreesden we het ergste.

Gelukkig waren onze zorgen voor niks en werden we een werkelijk paradijs binnengeleid. De wijk waar we in zitten, Santa Teresa, staat bekend om de vele bohemians en artistiekelingen. Ons hostel is daar een geweldig voorbeeld van. De hoofdregel die hier lijkt te gelden is: Als je maar genoeg chilled dan komt alles vanzelf goed! Het personeel is ontzettend aardig en staat altijd open voor een praatje of een lolletje.

Het hostel is in een heuvel gebouwd en het voelt als een heel beschermd plekje. De gasten die we hier ontmoet hebben zijn ook backpackers en heel gezellig. Onze kamer is wat klein, maar dat kan de pret zeker niet drukken.

Na het ontbijt vanochtend besloten we de Cristo Redentor te bezoeken. Het is een standbeeld in de Art Deco stijl van Jezus Christus die met zijn armen wijd de stad overziet. Dit beeld staat bovenop de Corvocado berg (700 m) in Nationaal Park Tijuca. Wij wilden deze must-see op de avontuurlijke manier bezoeken: lopend!

Toegegeven de tocht was behoorlijk afzien. In 34 graden twee uur lang een steile helling oplopen was voor ons (en met name mij) een behoorlijke opgave. Het water ging al snel op en de hellingen werden alsmaar steiler. Op een gegeven moment moesten we zelfs een ketting vastpakken om verder naar boven te kunnen. Ik heb geen hoogtevrees maar had echt doodsangst daar. Uiteindelijk maar met armen en benen vastgeklampt om naar boven te kunnen met de minimale kans om te vallen. En een ding was op dat moment zeker: ik ga niet meer terug!

Maar wanneer je omgeven bent door jungle, aapjes, reuzemieren, prachtige vlinders en de meest bizarre bomen is het toch een hele mooie tocht om te maken. Ik vond het heel bijzonder dat er ontzettend veel rust was in het park terwijl het in de stad zo hectisch is allemaal. Het moment dat ik het beeld eindelijk zag verschijnen was bijzonder indrukwekkend. Volledig uitgeput, moe en bezweet en dan zie je Cristo Rendentor verschijnen, die lijkt te zeggen: het is goed, kom maar hier. Het uitzicht bovenop is fantastisch en ik zou er uren van kunnen genieten.

Eenmaal aangekomen bleek alles ontzettend duur te zijn en we hadden niet genoeg geld meegenomen om ook nog eten te kunnen kopen. Uiteraard was de ene boterham van het ontbijt niet voldoende om onze honger van dat moment te kunnen stillen. Dus we besloten niet urenlang op Corvocado te blijven. We hielden de moed erin toen we lang op de bus naar beneden moesten wachten. Twee uur later (ja, lopen was gewoon sneller!) kwamen we weer in ons paradijsje aan.

Helaas bij deze post geen foto’s. We zijn vergeten een kabeltje mee te nemen en de foto’s staan nog op het toestel.

We gaan nu lekker uitrusten van de zware inspanningen en zien wat er vanavond op ons pad komt!