Onze groep om de tafelberg Roraima te beklimmen bestond uit vier Japanners en ons twee. Na dat al het eten was ingeladen konden we vertrekken. De ochtend begon met een rit van ongeveer twee uur naar de ingang van het Nationale Park.
Na een lekkere lunch konden we beginnen met lopen. De eerst dag zouden we ongeveer 11km in 4uur moeten lopen. Het was een mooie dag en we hadden uitzicht op twee tafelbergen tijdens de route. Het landschap is prachtig; groene heuvels, kleine riviertjes, stukjes jungle en bizarre stenen waarop je even kon uitrusten. Halverwege besloten we te wachten op onze gids en de Japanners. Dit duurde even omdat de Japanners ontzettend veel tijd nodig hadden om foto’s te maken, toch typisch.
Uiteindelijk kwamen we aan in het eerste kamp waar onze gids een heerlijke maaltijd, spaghetti met gehakt en groente, voor ons bereidde en onze porter onze tenten voor ons opzette. Het enige wat we hoefden te doen was onze tent inrichten en genieten van de maaltijd.
.
In de avond even de waterflesjes vullen in de rivier en kennismaken met, de afwezigheid van, het toilet. Niet fijn met je billen tussen de muggen. Dus insectenrepellent in de ene hand en wc-papier paraat, billen sprayen en dan zo snel mogelijk was mijn tactiek. Ik kreeg nog even de schrik van mijn leven toen er een groot zwart beest op me af kwam in het veld, bleek een van de puppy’s van de honden te zijn (zooo schattig!). Ook moesten we even wennen aan het formaat van de hommels, ongeveer 5 cm.
De tweede dag begon met het oversteken van twee rivieren. Schoenen uit en op je sokken door het water, daarna schoenen weer aan en bij de volgende rivier weer uit. Dat alles zo snel mogelijk om niet helemaal lek gestoken te worden door de puri puri’s (zandvliegen). Vervolgens gedurende ongeveer 5 uur langzaam 700 meter stijgen tot we bij het basecamp waren. Onderweg zagen we nog een aantal mieren van minstens 2cm lang. Ook schoot er zo nu en dan een hagedisje snel het pad over.
Vlak voordat we bij het basecamp waren begon het ontzettend hard te regenen. Toen we eenmaal aankwamen waren we, ondanks onze regenjas, helemaal doorweekt. Gelukkig konden we daar even opdrogen en uitrusten want de volgende dag zouden we beginnen aan de echte klim.
De derde dag zouden we naar de top klimmen. Eerst ongeveer 1,5uur door de jungle steil omhoog, gelukkig regende het niet zo hard en bleven we door de dichte begroeiing nog redelijk droog. Na ongeveer een half uur waren de japanners er ook en konden we beginnen aan de echte klim naar de top. Wanneer je de rotswand voor het eerst ziet lijkt het vrijwel onmogelijk te berg te beklimmen, maar iets verderop loopt een, albeit redelijk steil, pad omhoog.
We dachten eerst nog dat we redelijk droog boven zouden komen totdat we zagen dat ons pad recht onder een waterval door ging. Geen ontkomen aan dus. Toen we eenmaal op de top waren brak even het zonnetje door. Heerlijk genieten van de zon terwijl we, je raad het al, moesten wachten op de japanners.
Toen we weer helemaal compleet waren konden we naar ons hotel, of beter gezegd, een stuk uitgesleten steen waaronder we droog onze tenten konden opzetten. Tijdens de lunch begon het te regen en trok het zo dicht dat we eigenlijk toch niks konden zien. De hele middag gewacht tot het beter zo worden maar uiteindelijk besloten we dat we het beter de volgende dag konden proberen.
Het eten tijdens de hele tour was al geweldig maar toen op de top een ‘all-you-can-eat’ pannenkoeken ontbijt kregen viel onze mond open. Helaas was de regen en mist nog niet echt opgehouden maar toen het iets minder was besloten we om dan toch maar te gaan. Na ongeveer een uur lopen lang verschillende bizarre rotsformaties kwamen we aan bij de rand van Roraima. Helaas was het inmiddels ook weer helemaal dichtgetrokken en konden we alleen vaag de uitlijnen van de klif zien.
Daar nog ongeveer een half uur gewacht in de hoop dat de regen zou ophouden voor de terugweg, uiteindelijk dat toch maar opgegeven en gewoon door de stromende regen terug naar ons kamp. Daar aangekomen was alles nat, helaas waren ook onze schoenen helemaal volgelopen en omdat de zon niet doorkwam was er geen mogelijkheid om ze te laten drogen.
De rest van de dag weer gewacht op beter weer toen het uiteindelijk rond half 6 begon op te klaren. Wij zijn nog even een stukje gaan lopen maar omdat het al om 6 uur donker werd konden we niet al te ver.
Die nacht werden wij beiden ontzettend ziek. Nadat we de halve nacht hadden zitten kotsen moesten we vroeg op omdat we vandaag het stuk van de tweede en derde dag terug moesten lopen. Nog even geprobeerd om wat ontbijt naar binnen te werken maar al na een paar happen bleek dat toch echt te veel gevraagd.
Koud, nat en ziek begonnen we dus aan de afdaling. Weer terug door de waterval, dit keer wel onze kleding uitgedaan en alleen in zwem outfit en regenjas erdoorheen. Toen we even aan het uitrusten waren halverwege het jungle stuk hoorde we opeens een gil en zagen we twee mensen snel terug omhoog komen rennen. Op het pad lag, zo zagen we later, een nogal giftige slang van ongeveer een meter. Gelukkig kwam er niet veel later een porter ons helpen en konden we door.
Toen we eenmaal bij het basecamp aankwamen stond de lunch al klaar. Helaas was het voor ons nog niet echt beter geworden en na wat drinken en een paar happen zijn we maar door gegaan. Onze gids was zo aardig om mijn backpack te tillen, helaas moest Kay wel gewoon met al z’n spullen verder. Toen we eenmaal aankwamen bij de eerste rivier waren we eigenlijk al helemaal af, toch de rivier over en door naar de laatste rivier vlak naast het kamp.
Daar aangekomen bleek dat door de hevige regen van die dag de rivier aanzienlijk hoger stond dan op de heenweg waardoor ongeveer de helft van de mensen te laat was om over te steken. Uiteindelijk was iedereen met wat hulp en zonder tassen toch aan de overkant gekomen. Onze gids had mijn tas al bij het kamp gebracht maar omdat Kay’s tas nog aan de overkant was had hij geen droge spullen. Gelukkig was onze gids en porter zo aardig om later op de avond, toen de rivier wat gezakt was, iedereens tassen te halen zodat we lekker droog konden gaan slapen.
Na een lange nacht slapen ging het alweer wat beter met ons. Alleen omdat onze schoenen nog steeds nat waren, waren onze voeten er minder aan toe. We waren daarom maar iets eerder dan de rest vertrokken omdat we dachten dat we anders nooit op tijd zouden zijn. De laatste dag was het heerlijk weer en uiteindelijk waren we precies op tijd terug, alleen de japanners hadden het iets minder goed ingeschat waardoor we alsnog anderhalf uur moest wachten.
Toen de gids ons een biertje aanbood kon Kay, ondanks dat we ons nog niet zo lekker voelde, het niet weerstaan. Toen we eenmaal compleet waren en onze tassen gecontroleerd op dat we geen stukjes Roraima mee hadden genomen konden we door. Heerlijk in de jeep en niet meer lopen. Na een korte stop voor de lunch gingen we terug naar Santa Elena.
Toen we eenmaal in onze kamer waren hebben we vooral heel veel niks gedaan. Het avond eten hadden we maar overgeslagen en rond en rond een uurtje of tien lagen we alweer te slapen.