De aankomst in Oezbekistan begon met het gebruikelijke gedoe rondom het afdingen op de taxi-rit (de prijs met de helft verlaagd, maar alsnog twee keer te veel betaald). In het hostel ontmoetten we al snel een gezellig duo uit India en Pakistan met wie we aan de praat raakten over reizen, centraal Azië, studeren, etc. Een goed begin dus.
De eerste dag in Tashkent hebben we ontzettend veel gelopen (25 km volgens onze fitbits). Op straat viel het ons op dat er overal politie is. Soms wordt de weg afgezet waarna een aantal auto’s (misschien met de president erin) in noodtempo voorbij komen razen. De politie lijkt heel vriendelijk te zijn, maar is alom aanwezig: langs de weg, in de parken, bij de metro. We bezochten het indrukwekkende Imam Hari Complex met zijn imposante gevel, blauwgekleurde minaretten en duizelingwekkende tegelwerken. We zagen hoe schilders miniaturen schilderden en houtsnijwerken aan het maken waren. Ook struinden we over de Chorsu bazaar, tussen kleurig en prachtig uitgestald fruit, groente, kruiden, vlees, thee, brood, en andere etenswaren. We bezochten ook een klein museum over de befaamde Oezbeekse ambachten (borduren, weven, metaalbewerken,houtsnijden). Verder moest er het een en ander geregeld worden: een simkaart (50000 SOM, 4 GB), treintickets naar Bukhara (60000 SOM) en vervoer voor onze trip naar Chimgan de volgende dag (150000 SOM). Door het drukke programma kwamen we nauwelijks aan eten toe! We besloten naar een goed gewaardeerd restaurant te wandelen, een half uur verderop, maar deze bleek niet open. Uiteindelijk streken we onderweg ergens neer voor pizza, limonade en een pot chai (thee).
De volgende dag ontvluchtten we de hitte van Tashkent en bezochten we de Chimgan berg en het Chorvoq meer voor een spannende rit in een ski-lift, een korte hike naar een mooi uitzichtspunt, en een frisse duik in het meer. Via ons hostel hadden we een chauffeur/gids geregeld (Sala) en Yumi (Japan) en Mudassar (Pakistan) sloten zich bij de groep aan. We hadden een onervaren, maar heel enthousiaste gids dus dat maakte het al met al een ontzettend leuke en gezellige dag waarbij we ook nog enkele Russische woorden hebben geleerd. Omdat we pas laat terug waren, was avondeten weer lastig. We aten vlug heerlijke pannenkoeken (blinni) bij een restaurantje in de buurt (tot grote vreugde van Kay). Ze waren zelfs zo vriendelijk om de keuken nog even open te houden voor een tweede pannenkoek!