Bariloche: Lake District

Na weer een slopende nachtbus kwamen we aan in het prachtige Bariloche in Argentinie. Het was een beetje puzzelen om zonder buspas bij ons hostel te komen. Kay had erg veel last van zijn knie vanwege het bergaflopen en bussen die gemaakt zijn voor mensen van een iets kleiner formaat. We besloten daarom om het rustig aan te doen en de bus naar Lago de Gutierrez te pakken. Met veel moeite kon Kay bij de bushalte komen. Na een uur wachten op de bus concludeerden we dat we bij de verkeerde halte stonden te wachten en moest Kay naar de andere bushalte hobbelen. Bij het meer hebben we lekker in de zon gezeten, een terrasje gepakt en Spaanse woorden en zinnen geleerd.

De volgende dag gingen we kayakken op Lago Moreno. We hebben een heerlijk uur op het water rondgepeddeld en genoten van het uitzicht. In de avond zijn we Bariloche gaan verkennen. Hierbij werden we achtervolgd door een ontzettend schattige straathond; veel leuker dan de Sint-Bernhards die met toeristen op de foto gaan. Omdat we geen dierenwinkel konden vinden hebben we hem maar een paar crackers gegeven.

Op de derde dag hebben we de Circuito Chico gefietst. Dit is een prachtige route van 60 km langs verschillende meren in de heuvels rondom Bariloche. Hoewel bergop fietsen redelijk pittig is, wordt je rijkelijk beloond met uitzichten en razendsnelle afdalingen. Heerlijk met de wind in het gezicht de bergen afracen. Onderweg zijn we gestopt bij het luxueuze en beroemde Llao Llao hotel. Het was heel grappig om met onze helmpjes een van de luxeste hotels van Argentinie binnen te lopen.

Eerste moment was het parkeren van de fietsen. Bijna niemand komt op de fiets naar zo een sjieke tent… Bij de ingang wilde de portier ons eerst niet binnen laten. We zeiden dat we een kopje koffie wilden drinken. Hij vertelde ons dat het cafe pas om 11 uur open ging en dat we beter konden gaan. Kay keek echter op zijn horloge en zag dat het al half 12 was. De andere portier schoot daarop in de lach en we mochten naar binnen.

Het was het allerduurste kopje koffie dat ik ooit gedronken heb: 8 euro, maar het was het waard. Het uitzicht en het hotel dat meer een antiekmuseum is konden we erg waarderen. Daarna vervolgden we onze fietstocht die we nog hebben onderbroken voor een heerlijke wurst und sauerkraut. Geen idee waarom alles zo Duits/Zwitsers is in deze streek. Onderweg kwamen we een Chileen en een Duitser tegen die ons aanraadden om in Pucon, Chili, de vulkaan Villarrica te beklimmen.

De dag erna hebben we de bus naar San Martin de los Andes genomen. Aangezien het redelijk koud was zijn we de dag lekker binnen gebleven om films en series te kijken. Donderdag zijn we aangekomen in Pucon.