Pakse: Roadtrip en Watervallen

Vroeg in de ochtend kwamen we dan aan in Pakse, de gemoedelijke tweede stad in Laos. Al snel vonden we een guisthouse waar we eerst een welverdiend ontbijtje aten. De rest van de dag hebben we lekker rustig aangedaan en de motorbike-loop voor de daaropvolgende dagen gepland.

De volgende dag stonden twee glimmende originele Honda Waves (dus niet de Chinese kopie) op ons te wachten. Na een snelle inspectie reden we Pakse uit op weg naar de eerste waterval van de route. We volgende de stenen in de rivier om een mooi uitzicht over het water the krijgen en we aten een koel ijsje in de schaduw. Verderop konden we een zogeheten ethnic village bezoeken met mensen in traditionel kleding die de oorspronkelijke ambachten zoals weven beoefenen. In het bijbehorende museum zat een monnik zo stil te mediteren dat ik nog steeds niet zeker weet of hij misschien een standbeeld was. Daarna was het tijd om onze route te vervolgen.

Tad Lo watervalAl snel ontmoetten we Joseph (Slowakije), Nina (Nederland), en Nomi (Zwitserland) die een soortgelijke route gepland hadden. Tijdens een lokale lunch (pho bo of beef noodle soup blijft ons acthervolgen) in een klein wegrestaurant in een Laotiaans dorpje leerden we elkaar wat beter kennen. Na wat ‘khop jai’ (dankjewel) over en weer met de eigenares van het restaurantje, vervolgden we onze weg naar Tad Lo, terwijl we onderweg genoten van het lekkere weer en de wijdse uitzichten en houten dorpjes. Na aankomst boekten we een aantal bedden bij de legendarische ‘Mama’ van het Mama Pap guesthouse, wiens pannenkoeken en goede prijzen onder backpackers welbekend zijn. Het was vanaf hier een korte wandeling naar de watervalle en we dronken een koel drankje terwijl het langzaam donker werd. Daarna schotelde Mama ons een geweldige curry voor.

Foto's makenWe waren al vroeg wakker voor Mama’s beroemde pannenkoeken (gigantisch!) en daarna vertrokken we met z’n vijven voor het tweede deel van onze motorbike-loop. De eerste waterval was er niet vanwege het droegseizoen, maar we hadden er wel een mooi uitzicht. Vervolgens makkten we een rondje van ongeveer 25 kilometer over dirtroads waarbij we de wat meer afgelegen dorpjes te zien kregen. We werden blootgesteld aan rotsachtige wegen, zandwegen, kuilen en enorme hoeveelheden stof dat overal gaat zitten. Aan het einde was duidelijk zichtbaar wie wel en niet een helm met visor gedragen hadden. We passerden boerderijen en dorpen waar normaal vrij weinig gebeurd. We maakten foto’s met de kinderen en keken wat rond totdat we honger begonnen te kregen.

ZonsondergangNa een beef noodle soup in een wegrestaurant bezochten we nog twee watervallen. Een was heel groot en sierlijk en de andere was zo hoog dat de onderkant van de waterval helemaal mistig is, erg mooi en mysterieus om tezien! Daarna moesten we ons haasten om voor zonsondergang weer terug in Pakse te zijn, wat rijden in het donker is absoluut niet leuk. Met 70-80 km/h ‘scheurden’ we over de weg terwijl we met een dubbel gevoel de prachtige zonsondergang met gele stralen over het wegdek aanschouwden. Vlak voor donker arriveerden we en na een douche aten we met zijn allen een weldadige Indiase maaltijd.

De dag erna vertrokken Joseph, Nina en Nomi naar Don Khone terwijl Kay en ik nog een dag langer in Pakse bleven om het een en ander te regelen. Wij gingen een dag later met de minivan en boot naar Don Khone, een van de 4000 eilanden in de Mekong. Ook deze reis verliep weer inefficient en rommelig, maar we zijn er achter dat dit standaard gebeurt. Uiteindelijk kwamen we rond 1 uur ’s middags aan waarna we onmiddellijk door Nina werden begroet.

2 gedachten over “Pakse: Roadtrip en Watervallen

  1. Gelukkig, de zonsondergang zit weer in het reisprogramma. We zijn gerustgesteld.
    Jullie hebben nu in deze Laotiaanse omgeving een ietwat relaxte fase achter de rug, tenminste dat lees ik uit het verslag. Jullie genieten van jullie natje en droogje, waarbij het natje vooral de watervallen betreft en het droogje bestaat uit …… pannenkoeken! Koopmans pannenkoekenmix?
    Bovendien blijken de kinderen fotogeniek. Mooie heldere foto’s.

    Blijf gaande!

    PS: Het is hier nu 16 maart, jullie berichtgeving loopt ca. twee weken achter (?) of hebben jullie gewoon te weinig beleefd om ons te melden? Dat laatste kan ik me niet voorstellen!

    1. Nee er komt nog een heleboel! Op de 4000 eilanden was het internet slecht, daarna hebben we heel wat afgereisd. We zijn nu op Sumatra en ook hier is het internet niet altijd zo fantastisch. We hebben echt weer heel veel verhalen over Indonesië, het is zo bijzonder hier!

Reacties zijn gesloten.