Vanuit Jakarta vlogen we na een tocht over misschien wel het meest onduidelijke vliegveld ter wereld, door naar Yogyakarta. Door een samenloop van omstandigheden waren we er bij aankomst al 12 uur niet in geslaagd wat te eten. Hongerig stortten we ons dus op de eerste de beste hamburgertent, en het smaakte hierdoor natuurlijk geweldig. Vrij snel daarna vonden we een taxi die op de meter naar het centrum wilde rijden.
De eerste ochtend vertrokken we al vroeg naar ‘kantor imigrasi’ in de hoop ons visum te verlengen. De procedure is enigszins complex. Op de eerste dag moet je een aantal formulieren invullen en de benodigde documenten afgeven. Twee dagen later kan je terugkomen om te betalen en vingerafdrukken te geven. Nog eens twee dagen daarna kan je dan weer je paspoort ophalen. Bovendien heeft het kantoor beperkte openingstijden, lange wachtrijen en het verlengen moet tenminste een week voor het verlopen van het visum. Daarnaast kan verlengen alleen voor het betaalde visum en niet het automatische gratis visum. Maar na het invullen van de formulieren werd ons vrolijk medegedeeld dat de procedure pas 14 dagen voor het verlopen van het visum gestart kan worden. Dit is bijzonder vervelend voor onze verdere reisplannen.
In Yogya sliepen we in het wat luxeuzere Puri Pangeran hotel, met zwembad, kabeltelevisie en welkomstmassage. In de avond aten we een lekkere ‘nasi dan ayam goreng dada’ (rijst met gefrituurde kip en een zoete sambalsaus) in een lokale warung voor minder dan 50 cent! De daaropvolgende dag voelde ik me langzamaan steeds belabberder en ook de dag erna ben ik bij het hotel (en toilet!) gebleven. Ondertussen ging Kay wat informatie inwinnen over tours nar Oost-Java en wat te eten halen, maar pas na vijf uur keerde hij terug met drie nieuwe t-shirts en wat bananen. Hij was namelijk vast komen te zitten toen de hemel openbrak en de regen naar beneden stortte. Gelukkig was hij op een toeristische stukje waar hij wat kon winkelen.
Toen ik de volgende dag weer wat was opgeknapt wilden we de spectaculaire tempels rondom de sultan-stad gaan bezoeken. We kozen de avontuurlijke manier: met de lokale bus! Gelukkig hadden we van te voren de prijzen opgezocht, want ze probeerden ons veel te veel geld te vragen op de bus. Maar we bleven glimlachen terwijl we de werkelijke prijs (plus 25%) aanrijkten. Uiteindelijk nam de conducteur dit aan.
De eerste tempel die we bezochten was de beroemde Borobudur, een ontzettend groot boeddhistisch bouwwerk met indrukwekkende reliefen die verscheidene levenslessen uitbeelden. Onze gids deed een poging om onze karakters en die van twee Polen te lezen uit onze hand. Zijn analyse was verrassend accuraat en zelfs Kay was behoorlijk onder de indruk. Verder introduceerde hij ons tot de boeddhistische filosofie. Bovenop de Borobudur waren een groot aantal boeddha’s in stupa’s in een cirkelvorm tegen een prachtige uitzicht te zien. Desalniettemin waren de lokale bezoekers meer geinteresseerd in foto’s met westerse mensen. Nadat we aan een iemand hadden toegezegd werden we al snel omgeven door een kleine menigte die ook met ons op de foto wilden. Na een tijdje konden we gelukkig ontsnappen en gingen we terug naar het busstation.
Daarna bezochten we de hindoeistische tempel Prambanan. Onderweg werden we door een vrouw uit Jakarta ingelicht over de mythe rondom de tempel: stelletjes die er gezamelijk naarte gaan zal iets slechts in hun relatie overkomen. Wij geloven niet in dit soort bijgeloof en met het volste vertrouwen in onze relatie en de wetenschap gingen we verder. Merkwaardig gnoeg kregen we onderweg ruzie over een paar gevallen rupiah-muntjes. Het zal de vermoeidheid wel zijn geweest…
Ook de Prambanan tempel is een gigantisch complex met tempels voor Brahma (de creator), Shiva (de destroyer), Vishnu (de beschermer) en de dieren waarop de goden rijden. We kregen een gratis rondleiding van twee studentes die ons het een en ander konden uitleggen. We leerden over het bijgloof dat het driemaal aanraken van de slurf van Ganesha je slimmer maakt, en het aanraken van Sati’s (de vrouw van Shiva) hoofd je mooier maakt. Het complex is omgeven door de ruines van maar liefst 250 kleinere tempels die zijn ingestort bij een aardbeving in 2006. Het reconstructie-proces verloopt langzaam.
Na onze rondleiding begon het dan te regenen. Met veel geweld goot het met bakken uit de lucht. Gewapend met enkel onze ponchos waadden we ons een weg door water dat voorbij onze enkels kwam. Na een stop oor nasi goreng spesial keerden we terug naar Yogya. In de avond kochten we een tour voor de komende dagen en een mooi Batik-kunstwerk. Bij aankomst in ons hotel genoten we van het laatste beetje spekkoek.
Hallo Kay en Tineke,
Jullie beleven een hoop zeg. Prachtig.
Tineke van harte gefeliciteerd met je verjaardag vandaag 6 april . Maak er een mooie dag van. Dat zal vast lukken.
Misschien is er appelgebak haha 😂😂.
Ik wens jullie nog een fijne tijd toe daar en een voorspoedig reis.
Dikke kus van ons allemaal uit aldtsjerk.
Het is een kwestie van stempelen (visum verlengen) en tempelen (boeddhistisch dan wel hindoeïstisch). Bovendien vormen jullie zelf ook steeds meer een bezienswaardigheid, een soort cultuurverschijnsel. Misschien moeten jullie geld vragen aan iedereen die samen met jullie op de foto wil. Ook al gaat het maar om een paar rupiah muntjes. Laat die niet vallen: dat brengt ruzie! Kop of munt maakt trouwens niets uit.
Met nat haar spekkoek eten: is dat niet een selfie waard?
Na Ankhor Wat en de Borobudur zijn jullie ondertussen wel heel erg heilig geworden.
Wat zijn de verdere reisplannen?
Veel plezier verder!