Iguaçu: Het einde van de regenboog

De dag dat we in Foz aankwamen waren we volledig uitgeput. We hebben daarom maar een slaapmarathon gehouden. In de nachtbus hadden we een volle zeven uur geslapen. Na aankomst een lekkere bol gegeten bij het bakkertje verderop in de straat en daarna weer zes uur geslapen. Omdat we honger hadden hebben we een leuk restaurantje met live-muziek opgezocht. Na een paar biertjes zijn we terug gegaan naar het hostel om weer te gaan slapen. In het hostel hebben we nog een backpacker uit Denemarken ontmoet en afgesproken om de watervallen aan de Braziliaanse kant gezamelijk te bekijken.

De volgende dag waren we een uur te laat omdat we zonder het te weten weer door de tijdzonegrens waren gereisd. Gelukkig had David op ons gewacht. In de bus naar de watervallen raakten we aan de praat met Astrid uit Noorwegen. Uiteindelijk zijn we met zijn vieren naar de watervallen gegaan. De watervallen waren werkelijk een lust voor het oog. Vanwege het vele water en de felle zon was er een overdaad aan regenbogen. Het was echt ontzettend mooi.

Kay en ik zijn daarna nog naar het Parque des Aves geweest. Dit is een park waar ze zieke, gewonde, mishandelde of uitstervende vogels en vogelsoorten opvangen. De volieres waren zo groot dat je er doorheen kon lopen. We konden reuzepapegaaien, toekans, adelaren en andere vogels van heel dichtbij bekijken. Er was ook een vlindertuin met de meest uitbundige vlinders en kolibri’s. Hoewel de wilde kolibri die we in Bonito hadden gezien nog altijd de mooiste was.

’s Avonds hadden we met David en Astrid afgesproken om bij een barbecue-restaurant te gaan eten. Het eten was hier echt fantastisch. We begonnen met het buffet maar al snel kwam de ober met heerlijke stukken mals vlees aanzetten. Het bleek een all-you-can-eat gelegenheid te zijn. We hadden het ene stuk vlees nog maar net achter de kiezen of er werd ons alweer een nieuwe heerlijkheid voorgezet. En iedere keer zei de ober weer: this one is better, it’s the best. Wat wij dan natuurlijk ook wel weer graag wilden proberen. Natuurijk kwam er op den duur een einde aan onze feeding-frenzy, ondanks het vele aandringen van de ober. Daarna nog wat biertjes en caipirinhas gedronken.

De volgende dag zijn we de watervallen van de Argentijnse kant gaan bekijken. Samen met David zijn we naar de grensovergang gegaan. Daarna gingen Kay en ik naar de watervallen. Het uitje begon een beetje zuur omdat we als buitenlanders bijna twee keer zoveel moesten betalen. Daarna hebben we vijf uur de trails van het park bewandeld om de watervallen van alle hoeken te bekijken. Aan de Argentijnse kant kregen we de kans om de grootste waterval van ongelooflijk dichtbij te bekijken. Dit is het mooiste wat ik ooit heb gezien. De afgrond waarin het water van de rivier Iguazu zich stort wordt niet voor niets La Garganta del Diablo, of Devil’s Throat, genoemd. Het lijkt werkelijk het einde van de wereld. De kracht van het water is onvoorstelbaar. Continu hoor je het gebrul van het water.

In de avond hebben we nog wat gechilld en reistips uitgewisseld met een Amerikaan, Rus en Peruviaanse backpacker. Vanochtend voelde Kay zich niet zo heel fit dus we hebben besloten pas morgen naar Asuncion in Paraguay te gaan. Vanochtend hebben we de Itaipu-dam bezocht op de Braziliaans-Paraguayaanse grens. Dit is de grootste dam ter wereld. Deze produceert 90% van de energie in Paraguay en 25% van de energie in Brazilie met een totale productie van 90 TWh! Eerst kregen we een film te zien over de dam, dit was uiteraard pure propaganda. Uit de LonelyPlanet wisten we namelijk dat voor het creeren van de dam de grootste watervallen ter wereld vernietigd waren en vele hectares land onder water gezet. De schade voor de indogene stammen en het ecosysteem is enorm geweest. Brazilie en Paraguay zijn echter wel twee van de weinige landen die zich aan het Kyoto-verdrag kunnen houden en er wordt een poging gedaan het ecosysteem te herstellen. Bijvoorbeeld door speciale routes aan te leggen voor de vissen die hun eieren stroomopwaarst kunnen leggen.

In de avond hebben we ons weer te barsten gegeten bij een all-you-can-eat barbecue restaurant. Hoe gek het ook klinkt: ik denk dat we voorlopig wel genoeg biefstuk hebben gegeten.

Uiteindelijk een hele goeie tijd gehad in Iguazu. Momenteel zitten we in Asuncion, de hoofdstad van Paraguay.